ေၾသာ္..... အခ်ိန္ရဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္း

အရာရာတိုင္းက အခ်ိန္နဲ႔လိုက္ျပီး ေျပာင္းလဲေနၾကပါတယ္။

ျပီးခဲ႔တဲ႔ တနဂၤေႏြေန႔က ဂ်ပန္ရဲ႔ ေႏြရာသီ ပြဲေတာ္ေတြ ထဲက ထင္ရွားတဲ့

ပြဲေတာ္ တစ္ခု ျဖစ္တဲ့ tenjin ပြဲေတာ္ကို သြားခဲ႔ပါတယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးကေတာ့

ပြဲေတာ္က အျပန္ရခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ။ ပြဲေတာ္ က်င္းပရာ ေနရာက

osaka castle နဲ႔နီးပါတယ္။ sakura no miya လို႔ေခၚတဲ့ ေနရာ

အနီးတ၀ိုက္ မွာပါ။ အဲဒီနားမွာ ျမစ္ေလးရွိပါတယ္။ ျမစ္ရဲ႔ ကမ္းနေဘး

တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္မွာ sakura (ခ်ယ္ရီ)ပင္ေတြ ရွိပါတယ္။

ဒီပြဲေတာ္မွာ မီးပန္းလႊတ္ပြဲ ပါတယ္။ လူေတြက ျမစ္ထဲမွာ

လွည့္လည္သြားလာေနတဲ့ ပြဲေတာ္အတြက္ စီမံထားတဲ့ ေလွ ေတြ

သြားလာတာကို ၾကည့္ရင္း မီးပန္းလႊတ္တာကို ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါတယ္။

ခ်ယ္ရီပန္းေတြ ပြင့္ခ်ိန္မွာ ဟနမိ ဆိုျပီး ခ်ယ္ရီပန္းေတြ ကို

အျမတ္တႏိုးနဲ႔ လာၾကည့္ၾကတုန္းကလည္း ဒီေနရာေလးက နာမည္ၾကီးတဲ့

ေနရာထဲမွာ တစ္ခု အပါအ၀င္ပါ။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကလည္း ခ်ယ္ရီပန္းေတြ၊

ခ်ယ္ရီပင္ေတြ က အျမတ္တႏိုးနဲ႔ တန္ဖိုးထားခံရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အခု

ဟနဘိလို႔ေခၚတဲ႔ မီးပန္းလႊတ္ပြဲ က်င္းပခ်ိန္မွာေတာ့ ျမတ္ႏိုးစရာ

ခ်ယ္ရီပန္းပြင့္ေလးေတြ မရွိေတာ့ သလို မီးပန္းလႊတ္တာကို

ျမစ္ကမ္းေဘးက ၾကည့္တဲ့ အခါ ခ်ယ္ရီပင္ေတြေၾကာင့္

ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ရျပန္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္က

ျမတ္ႏိုးျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ခ်ယ္ရီပင္ေလးေတြက အျပစ္ျမင္ခံရ ျပန္တယ္။

ေၾသာ္ အခ်ိန္ရဲ႔ ေျပာင္းလဲ ျခင္းေၾကာင့္ အေျပာင္းအလဲ ေတြ

အမိ်ဳးမ်ိဳးျဖစ္လာ ႏိုင္ပါလားလို႔ အေတြး၀င္လာရပါတယ္။

ခ်ယ္ရီပင္ေလးေတြ သာမက လူေတြလည္း အခ်ိန္ေတြေၾကာင့္

အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းလဲ လာႏိုင္ပါတယ္။ ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းကို

ၾကံ့ၾကံ့ခံႏိုင္ေအာင္ အခု အခ်ိန္က စျပီး ၾကိဳးစားၾကရေအာင္ပါ။

မွတ္ခ်က္။ ။ ပြဲေတာ္ အေၾကာင္းအရာ ေဖာ္ျပတဲ့ အခ်က္အလက္

မွားရင္ ခြင့္လြတ္ၾကပါ။ ျပင္ေပးခဲ့ၾကပါေနာ္။

အခ်ိန္ေလးေတြ တိုလြန္းလို႔၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကစို႔

“အခ်ိန္ေလးေတြ တိုလြန္းလို႔၊ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကစို႔” တဲ့ ။

ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းက ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ စာတမ္းေလးပါ။ အေဆာင္ရဲ႔

နံရံတိုင္းမွာ ဒီစာတမ္းေလးကို ကပ္ထားပါတယ္။ ။ အဓိပၸါယ္ျပည့္၀တဲ့

စာေလးမို႔ အရမ္းကို ႏွစ္သက္ခဲ့ရသလို အခုထိလည္း ဒီစာတမ္းေလးကို

ျမင္ေယာင္ေနဆဲပါ။ တကယ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြက တိုေတာင္းလြန္းလွပါတယ္။

ေတြ႔ဆံုၾကရတဲ့ ခဏတာမွာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္စိတ္ေလးေတြ ထားႏိုင္ရင္

အေကာင္းဆံုးပဲေပါ့။ မိသားစုထဲမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြ

ၾကားမွာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ဦး အေပၚ တစ္ဦး နားလည္မႈ

ကိုယ္စီနဲ႔၊ တစ္ဦးရဲ႔ လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ဦးကျဖည့္ေတြးရင္း၊

တစ္ဦးရဲ႔ အားနည္းခ်က္ကို တစ္ဦးက ေဖးမရင္းနဲ႔ တိုေတာင္းလွတဲ့

အခ်ိန္ေလးေတြကို ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်စ္ၾကည္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကရင္

အေကာင္းဆံုးေပါ့။ အခ်င္းခ်င္းေတြၾကားမွာ သူေၾကာင့္ ကိုယ္နစ္နာရတယ္၊

ကိုယ္႔ေၾကာင့္ သူအသာရသြားတယ္ ဆိုတာေတြ မေတြးမိဘဲ

အေကာင္းဘက္ကေနျပန္ေတြးယူတတ္တဲ့ စိတ္ေလးေတြရွိၾကရင္

အေကာင္းဆံုးေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ တိုေတာင္းတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို

ကုန္ဆံုးေစမွာ အမွန္ဘဲလို႔ ထင္မိပါတယ္။ နာစရာေတြရွိလာခဲ့ရင္

သာေစခဲ့တာေလးေတြနဲ႔ေတြးျပီး ေျဖသိမ့္ၾကရင္ တိုေတာင္းလွတဲ့

ဘ၀ေလးမွာ ေနေပ်ာ္စရာဘဲေပါ့။ ပုထုဇဥ္လူသားေတြမွာ ခႏၱီပါရမီ

စြမ္းအားေတြက ဘုရား၊ရဟႏၱာေတြေလာက္ မၾကီးမားႏိုင္ေပမယ့္

သည္းခံႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြ ရွိၾကပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး

ေတြ႔ဆံုၾကတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြမွာ အမုန္းတရားေတြ၊ မေက်နပ္တာေလးေတြ၊

အဆင္မေျပမႈေလးေတြ ရွိခဲ့ၾကရင္လည္း ေျဖေဖ်ာက္ျပီး

အခ်ိန္ေလးေတြ တိုေတာင္းလွတဲ့ အတြက္ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနၾကရေအာင္ပါ။

သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းေတြ အားလံုးလည္း တိုေတာင္းလြန္းတဲ့

အခ်ိန္ေလးေတြထဲမွာ ခ်စ္ခင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႕

ဆုေတာင္းရင္း…….။

ခင္မင္မႈ မ်ားစြာနဲ႔…………………..ခ်င္းတြင္းသူ

ျပံဳးေပ်ာ္ၾကေစဖို႔

ရယ္ေသာသူ အသက္ရွည္၏ …တဲ့။ လည္လည္လာျပီး အားေပးေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္း၊ ေရာင္းရင္းမ်ား ဘ၀အေမာေတြ ရွိခဲ့ၾကရင္ ခဏတာေျပေစဖို႔ ၾကားသိဖူးတဲ့ ရယ္စရာေလးေတြ မွ်ေ၀ခံစားလိုက္ပါတယ္။ သိဖူးျပီးသား ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ကလိထိုးျပီး ေနာက္တစ္ၾကိမ္ျပန္ရယ္ၾကပါလို႔ …. 

ရယ္စရာ -၁
တစ္ခါက ရြာတစ္ရြာမွာေပါ့။ အလြန္ကို သီခ်င္းဆို ၀ါသနာပါတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ရြာမွာ အလွဴအတန္းရွိတဲ့အခါ ရြာသားေတြစုျပီး ဇာတ္ပြဲကေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါၾကရင္ ဖိုးဆိုခ်င္ကေရွ႕ဆံုးကေပါ့။ ဖိုးဆိုခ်င္မွာ အားနည္းခ်က္ တစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒါကေမ့တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးပါဘဲ။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဇာတ္ကဖို႔ သီခ်င္းေတြ တိုက္ၾကပါတယ္။ သီခ်င္းတိုက္ေတာ့ ဖိုးဆိုခ်င္ေလးက သူ႕ထံုးစံအတိုင္း တစ္ခ်ိဳ႔စာသားေလးေတြ ေမ့တာေပါ့။ သူဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးက “လက္ပံပြင့္ေတြ ေလအတိုက္ ေၾကြလိုက္တဲ့အခါ” ပါ။ သူေမ့တာက လက္ပံပြင့္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေမ့တာေပါ့။ ဘယ္လိုဘဲဆိုဆို အဲဒီေနရာေရာက္ရင ္ေမ့ေနတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းေတြက အၾကံေပးၾကတယ္။ လက္ပံပြင့္ေလး ကိုင္ျပီးဆိုရင္ေတာ့ သတိရမွာဘဲ လို႔ေပါ့။ ဒီလို႔နဲ႔ ဇာတ္ပြဲကတဲ့ေန႔ ေရာက္လာတာေပါ့။ ဖိုးဆိုခ်င္ဆိုရမယ့္ အလွည့္ေရာက္လာပါတယ္။ လက္ပံပြင့္ေလးကို ကိုင္လို႕ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေလ သူ႔အျဖစ္က ဒီပန္းကိုင္ထားတာကိုဘဲ နာမည္ေမ့ေနတုန္းဘဲ ျဖစ္ေနတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဖိုးဆိုခ်င္ေလးက လက္ပံပြင့္ေလးကို ေျမွာက္ျပျပီး ဆိုခ်လိုက္ပံုကေတာ့ “ေဟာဒီအပြင့္ေတြ ေလအတိုက္ေၾကြလိုက္တဲ့ အခါ…..” တဲ့…..။
ေမ့တတ္တဲ့ ဖိုးဆိုခ်င္ ဆိုတဲ့ “ေဟာဒီအပြင့္ သီခ်င္းေလးၾကားတိုင္း ခ်င္းတြင္းသူေလး ကိုလည္း သတိရလိုက္ပါေနာ္.. 


ရယ္စရာ-၂
ဒီတစ္ခါလည္း ေမ့တတ္တဲ့သူေလး အေၾကာင္းပါဘဲ..။
ကိုေမ့ဘဲဆိုၾကပါစို႕။ ကိုေမ့တစ္ေယာက္ ျမိဳ႕ကို ေဈး၀ယ္သြားမွာမို႕ သူ႕ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းက လူၾကံဳမွာတာေပါ့။ ဘာမီတြန္ေဆး၀ယ္ခဲ့ဖို႕မွာတာေပါ့။ က်န္တဲ့သူတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းသူတို႕ လိုအပ္တာေလးေတြ မွာၾကတာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ေဆးဆိုင္ေရာက္သြားတာေပါ့။ ေဆးဆိုင္က ဘာေဆးလိုခ်င္လည္းလို႔ ေမးေတာ ကိုေမ့က နာမည္ေမ့ေနတယ္လို႔ေျပာေတာ့ ေဆးဆိုင္ကလည္း လူသံုးမ်ားတဲ့ ေဆးအမည္ေတြေျပာျပပါတယ္။ ဒါလည္း သတိမရဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သတိရသြားတယ္။ နာမည္အျပည့္အစံုကို သူသတိမရဘူးတဲ့။ သူသတိရတာေလး ေျပာျပမယ္ဆိုျပီးေျပာျပလိုက္တာကေတာ့ “မီတြန္ေတာ့ မီတြန္ဘဲ။ ဘာမီတြန္လဲေတာ့ မသိဘူး” တဲ့။
ကဲ..လည္လည္လာသူေတြ အိပ္မေပ်ာ္ရင္ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွာေစးတဲ့အခါျဖစ္ျဖစ္ မီတြန္ေတာ့မီတြန္ေလး ေသာက္ၾကေပါ့ေနာ္… 

သူငယ္ခ်င္းဆိုူတာ......?????????????

ဒီေန႕ေက်ာင္းမွာ ေဆြးေႏြးရတဲ့အေၾကာင္းေလးကေတာ့

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္မလဲ ...????????????။ အားလံုးေဆြးေႏြးၾကတာကေတာ့

့အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ.......

ကိုယ္နဲ႔အျမဲအတူသြား၊ အတူစားတဲ့သူ၊ ကိုယ္နဲ႔ေကာင္းတိုင္ပင္၊ ဆိုးတိုင္ပင္အျမဲရွိေနေပးသူ၊

ကိုယ္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးက ိုစဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ေပးသူ၊ ကိုယ္နဲ႔၀ါသနာတူ ၊အၾကိဳက္ခ်င္းတူသူ၊

ကိုယ့္နဲ႔အျပန္အလွန္ နားလည္မႈရွိတဲ့သူ၊ ဘယ္ေလာက္အေနေ၀းေ၀း ခင္မင္မႈမပ်က္ရွိေနတဲ့သူ၊

ကိုယ္ခံစားခ်က္၊ သူခံစားခ်က္က ိုနားလည္ေပးတဲ့သူ၊ ပူပင္ေသာကေရာက္တဲ့အခါ

မွ်ေ၀ခံစားနားလည္ေပးသူ.... စသည္ျဖင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကပါတယ္။

အတန္းခ်ိန္ျပီးသြားလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ ါသူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ဘယ္လိုပံုစံမိ်ဳးလဲဆိုျပီး

ျပန္ေတြးေနမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိတိက်က်အေျဖမထြက္ဘူး...။ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကို

တိတိက်က်ေတြးလို႔မရေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕တန္ဖိုးကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာအလိုလိုနားလည္ေနတယ္။

ဘ၀မွာရပ္တည္ေနထိုင္တဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ အေဖာ္မြန္ေကာင္းက လိုအပ္ပါတယ္....။

ကဲ....ဒီပို႔စ္ေလးကို လာေရာက္လည္ပတ္ၾကတဲ့ စာဖတ္သူေတြေရာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာကို

ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကမလဲဟင္ ...???????????????

-----

စာအုပ္ပံုေတြၾကား ၊ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္နစ္ျမဳပ္

ဦးေႏွာက္က အလုပ္ရႈပ္လို႕။

ရုတ္တရက္သတိရ ၊ ရင္၀ကိုငံု႔ၾကည့္

ေၾသာ္....ႏွလံုးသားမရွိေတာ့ပါလား။

(ဖတ္ဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပိုဒ္ကိုၾကိဳက္လြန္းလို႕မွ်ေဝခံစားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)