ကၽြန္မ ဘ၀ရဲ႕ အေဖာ္မြန္ေလးမ်ား

လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ အပါင္းအသင္း၊ မိတ္ေဆြ ဆိုတာရွိတတ္စျမဲပါ။ အဲဒီလို မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ လူသားေတြအျပင္ စာေပ၊ ဂီတ စတဲ့ အရာေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႔ အေဖာ္မြန္ေလးေတြကေတာ့ အထူးသျဖင့္ စာအုပ္၊ စာေပနဲ႔ ဂီတပါ။ ငယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ကေန ေက်ာင္းျပီးဘြဲ႔ရတဲ႔အထိ အေဖာ္မြန္ေလးေတြကေတာ့ စာအုပ္ေတြရယ္၊ သီခ်င္းေတြရယ္၊ အားကစားရယ္ပါ။ ကၽြန္မ ငယ္ငယ္ ေက်ာင္းေနစဥ္က အေဖာ္မြန္ေတြကေတာ့ တို႔ေက်ာင္းသား၊ ေတဇ စာေစာင္ေလးေတြပါ။ ေဖေဖေရာ၊ ေမေမပါ စာဖတ္၀ါသနာပါၾကေတာ့ ကၽြန္မအတြက္ ဒီစာေစာင္ေလးေတြကို လစဥ္၀ယ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ စာဖတ္၀ါသနာပါလာေတာ့ စာအုပ္ေတြက ကၽြန္မရဲ႔ အေဖာ္မြန္ေလးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ဂီတကလည္း လူေတြရဲ႔ စိတ္ကို ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေစတယ္လို႔ ၾကားဖူးပါတယ္။ လူတိုင္းလည္းၾကားဖူးမွာပါ။ တစ္ခါတစ္ရံ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတာတို႔၊ စိတ္ေတြရႈပ္ေနတာတို႔ဆိုရင္ ၾကိဳက္တဲ့ သီခ်င္းေလး နားေထာင္လိုက္ရင္ အလုပ္ရႈပ္တာေတြ၊ စိတ္ရႈပ္တာေတြ ခဏေမ့ျပီး စိတ္ၾကည္ႏူးမႈေလးေတြရလာပါတယ္။
ကၽြန္မကေတာ့ အဲဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ နားေထာင္တတ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခုက ကၽြန္မ ငယ္ငယ္က အားကစား အရမ္းကို ၀ါသနာၾကီးခဲ့ပါတယ္။ အခုထိလည္း အဲဒီ၀ါသနာ ရွိေနတုန္းပါဘဲ။ ငယ္ငယ္က ဘတ္စ္ကတ္ေဘာ ကစားပါတယ္။ ညေနတိုင္း ကစားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေနမေကာင္းသလို ျဖစ္ေနရင္ ညေနမွာ သြား မကစားရမွာ စိုးလို႔ ေနေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး အိမ္ အလုပ္ေတြကူ၊ စာေတြ က်က္ျပေနရတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မေတြ႔ျဖစ္တာ၊ စကားမေျပာျဖစ္တာရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွ ပ်င္းတယ္၊ အထီးက်န္ဆန္တယ္လို႔ မခံစားရဘူး။ စာအုပ္ဖတ္ရင္ဖတ္၊ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္ေထာင္၊ ညေနေရာက္ရင္ ကစားနဲ႔ဘဲ ကၽြန္မရဲ႔ အားလပ္ခ်ိန္ေလးေတြ ကုန္ဆံုးသြားတာပါ။
ေက်ာင္းျပီးလို႔ အလုပ္ခြင္၀င္ေတာ့ အားကစားကလြဲျပီး စာအုပ္နဲ႔ သီခ်င္းေလးေတြက ကၽြႏ္မရဲ႕အေဖာ္မြန္္အျဖစ္ ဆက္ရွိေနပါတယ္။
အခု အမိေျမနဲ႔ေ၀းတဲ့ဆီမွာ ပညာသင္လာေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မမွာ အေဖာ္မြန္ေလးေတြတိုးလားတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာဖတ္ႏႈန္းေတာ့နည္းသြားတယ္။ ဒီဘေလာ့ခ္ေလးကလည္း ကၽြန္မဘ၀ရဲ႔ အေဖာ္မြန္ထဲက တစ္ခုပါ။ ေနာက္တိုးလာတာေတြကေတာ့ ျမန္မာဗီြဒီယို ၀က္ဘ္ဆိုဒ္ေတြပါဘဲ။ ပ်င္းတဲ့အခါ ဇာတ္လမ္းေလးေတြၾကည့္၊ သီခ်င္းနားေထာင္၊ စိတ္ကူးရတဲ့အခါ ဘေလာ့မွာ စာေရးလိုက္နဲ႔ ကၽြန္မရဲ႔ အေဖာ္မြန္ေလးေတြေၾကာင့္ အထီးက်န္တာ အားငယ္တာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ဘေလာ့ခ္ေတြ ေလွ်ာက္လည္ရတာကလည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာေနရသလိုပါဘဲ။
လူဆိုတာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ထဲ ရပ္တည္ေနထိုင္လို႔မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္..တစ္ခါတစ္ရံမွာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြက မအားတဲ့အခါတို႔၊ မေတြ႔ျဖစ္ၾကတဲ့အခါ၊ စကားမေျပာျဖစ္တဲ့အခါတို႔ ရွိရင္ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ သူတို႔ေလးေတြကေတာ့ ကၽြန္မေဘးမွာ အျမဲရပ္တည္ေပးေနတဲ့ ကၽြန္မဘ၀ရဲ႔ အေဖာ္မြန္ေလးေတြပါ။